Pismo Święte to dzieje
dialogu Boa z człowiekiem. Rdz 3,15 to pierwsza ewangelia – zapowiedz lepszej
przyszłości. Czas się wypełnił Mk 1,15; spełniły
się słowa Pisma Łk 4,21. Ustny przekaz
tradycji ewangelijnej. Na początki były to pouczenia Jezusowe. Potem utrwalono
to na piśmie. Każdy piszący dokonywał pewnej selekcji czynów i słów Jezusa.
Ewangelie synoptyczne i Jan. Każda Ewangelia ma swoje myśli przewodnie i
odmienne źródła teologii.
Ewangelia według świętego Mateusza
Mateusz, jeden z dwunastu, według
Papiasza jest autorem pierwszej ewangelii. Zredagowana pierwotnie po aramejsku.
Była napisana z myślą o żydach i chrześcijan nawróconych z judaizmu. Mateusz
zakłada znajomość zwyczajów żydowskich u czytelników i używa semityzmów. MYSL
przewodnia to: w osobie, w czynach i w nauce Jezusa spełniły się wszystkie
proroctwa mesjańskie. Mateusz to ewangelia bardziej teologiczna i eklezjalna.
Nowy Mesjasz zakłada społeczność zwana Kościołem, czyli Izraelem „według
ducha”.
Pięć
mów:
|
||||
5-7
Kazanie na Górze
|
10
mowa misyjna
|
13
przypowieści
|
18
mowa do uczniów
|
24-25
mowa
eschatologiczna
|
1.
Mt 1,16
Jakub ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany
Chrystusem.
2.
Mt
1,18 Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego,
Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za
sprawą Ducha Świętego
3.
Mt
1,20 Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: «Józefie,
synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z
Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło.
4.
Mt
1,24-25 Zbudziwszy się ze snu, Józef
uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie,
lecz nie zbliżał się do Niej, aż porodziła Syna6, któremu nadał imię Jezus.
5.
Mt 4,4
= Pwt 8,3 Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek,
lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych»
6.
Mt
4,17 Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie
jest królestwo niebieskie».
7.
Mt 5 –
Osiem błogosławieństw – Kazanie na Górze
8.
Mt
5,12 Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w
niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
9.
Mt
5,30 I jeśli prawa twoja ręka jest ci powodem do grzechu, odetnij ją i
odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich
członków, niż żeby całe twoje ciało miało iść do piekła.
10.
Mt 6,9
Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje!
11. Mt 6,21 Bo gdzie jest twój skarb, tam
będzie i serce twoje.
12.
Mt
6,33 Starajcie się naprzód o królestwo i o Jego sprawiedliwość, a to
wszystko będzie wam dodane.
13.
Mt 7,6
Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie,
by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały.
14.
Mt
7,14 Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a
mało jest takich, którzy ją znajdują!
15.
Mt
7,21 Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do
królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w
niebie.
16.
Mt 8,8
Lecz setnik odpowiedział: «Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach
mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie.
17.
Mt
8,20 Jezus mu odpowiedział: «Lisy mają nory i ptaki powietrzne -
gniazda, lecz Syn Człowieczy7 nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć».
18.
Mt
9,12 On usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci,
którzy się źle mają.
19.
Mt
9,37 Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników
mało.
20. Mt 10,10
Sandały Não levem nos cintos moedas de ouro, de prata ou de cobre; nem sacola
para o caminho, nem duas túnicas, nem calçados, nem bastão, porque o
operário tem direito ao seu alimento.
21.
Mt 10,14
proch z nóg. Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów
waszych, wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg
waszych!
22. Mt 10,24 Uczeń nie przewyższa
nauczyciela ani sługa swego pana.
23.
Mt
11,28 Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni
jesteście, a Ja was pokrzepię.
24. Mt 12,31 Dlatego powiadam wam: Każdy grzech
i bluźnierstwo będą odpuszczone ludziom, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi
nie będzie odpuszczone.
25.
Mt
12,45 Wtedy idzie i bierze z sobą siedmiu innych duchów złośliwszych niż on
sam; wchodzą i mieszkają tam. I staje się późniejszy stan owego człowieka
gorszy, niż był poprzedni. Tak będzie i z tym przewrotnym plemieniem».
26. Mt 12,50 Bo kto pełni wolę Ojca mojego,
który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką»
27.
Mt
13,17 Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło
ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy
słyszycie, a nie usłyszeli.
28.
Mt
13,52 A On rzekł do nich: «Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się
uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego
skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare
29.
Mt
13,55 Czyż nie jest On synem cieśli? Czy
Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i
Juda?
30.
Mt
14,16 Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im
jeść!»
31.
Mt 15,8
= Iz 29,13 Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie.
32.
Mt 16,16
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
33.
Mt 16,23
Lecz On odwrócił się i rzekł do Piotra: «Zejdź Mi z oczu, szatanie!
Jesteś Mi zawadą, bo myślisz nie na sposób Boży, lecz na ludzki».
34. Mt 17,5 Gdy on jeszcze mówił, oto obłok
świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»
35.
Mt 17,21
<Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem>
36.
Mt 18,19
Dalej, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś
prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie.
37.
Mt
19,5 I rzekł: Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją
żoną, i będą oboje jednym ciałem
38.
Mt
19,17 Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry.
A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania».
39.
Mt
19,26 Jezus spojrzał na nich i rzekł: «U
ludzi to niemożliwe, lecz u Boga wszystko jest możliwe»
40.
Mt
20,4 i rzekł do nich: "Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie
słuszne, dam wam
41.
Mt
20,26 Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał stać się
wielkim, niech będzie waszym sługą.
42.
Mt
21,13 I rzekł do nich: «Napisane jest: Mój dom ma być domem modlitwy, a
wy czynicie z niego jaskinię zbójców»
43.
Mt
22,9 Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których
spotkacie".
44.
Mt
22,14 Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych».
45.
Mt
22,20-21 On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli: «Cezara». Wówczas rzekł do
nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co
należy do Boga»
46.
Mt
22,29 Jezus im odpowiedział: «Jesteście w błędzie, nie znając Pisma ani mocy
Bożej.
47.
Mt
23,3 Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków
ich nie naśladujcie. Mówią bowiem, ale sami nie czynią.
48.
Mt
23,23 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie
dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w
Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego
nie opuszczać
49.
Mt
23,24 Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda!
50.
Mt
24,2 Lecz On rzekł do nich: «Widzicie to wszystko? Zaprawdę, powiadam wam, nie
zostanie tu kamień na kamieniu, który by nie był zwalony».
51.
Mt
24,13 Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony
52.
Mt
24,24 Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i działać
będą wielkie znaki i cuda, by w błąd wprowadzić, jeśli to możliwe, także
wybranych
53. Mt 24,35 Niebo i ziemia przeminą, ale
moje słowa nie przeminą.
54.
Mt
25,8 A nierozsądne rzekły do roztropnych: "Użyczcie nam swej oliwy, bo
nasze lampy gasną".
55.
Mt
25,20 Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie
pięć i rzekł: "Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć
talentów zyskałem".
56.
Mt
25,23 Rzekł mu pan: "Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w
rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!"
57.
Mt
25,35 Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście
Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie;
58.
Mt
26,11 Albowiem zawsze ubogich macie u siebie, lecz Mnie nie zawsze
macie.
59. Mt 26,26b A gdy oni jedli, Jezus wziął
chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc:
«Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje».
60.
Mt
26,39 I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze
mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja
chcę, ale jak Ty».
61.
Mt
26,41 Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch
wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe»
62.
Mt
26,74 Wtedy począł się zaklinać i przysięgać: «Nie znam tego Człowieka».
63.
Mt
27,3 Wtedy Judasz, który Go wydał,
widząc, że Go skazano, opamiętał się, zwrócił trzydzieści srebrników
arcykapłanom i starszym
64.
Mt
27,37 A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: «To jest Jezus,
Król Żydowski».
65.
Mt
27,54b Setnik zaś i jego ludzie, którzy odbywali straż przy Jezusie, widząc
trzęsienie ziemi i to, co się działo, zlękli się bardzo i mówili: «Prawdziwie,
Ten był Synem Bożym».
66.
Mt
28,15 Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła
się ta pogłoska między Żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego.
67.
Mt
28,19 Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w
imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.
68.
Mt
28,20 Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z
wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»
Jan Marek, syn Maryi,
towarzysz Pawła. Był na Cyprze. W Rzymie Jan Marek spotkał Piotra. Marek
szczegółowo opisał fakty z Piotrem. Być może na życzenie Piotra pomija
epizody chwalebne-prymat, a opisuje potrójne zaparcie się Piotra. Druga
Ewangelia jest dla ludzi nieznających Palestyny: opis geograficzny i
tłumaczenie wyrażeń aramejskich na grecki. Marek nie posiada wiele „mów” Jezusa,
ale opisuje Jego czyny. Nie ma teologii – jest to świadectwo. Myśl: Jezus to
prawdziwy Syn Boży „sekret mesjański”. Czas napisania to 60 -70.
1.
Mk
1,1 Początek Ewangelii o Jezusie
Chrystusie, Synu Bożym
2.
Mk
1,7 I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem
godzien, aby się schylić i rozwiązać rzemyk u Jego sandałów
3.
Mk
1,11 A z nieba odezwał się głos: «Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam
upodobanie».
4.
Mk
1,15 «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i
wierzcie w Ewangelię!»
5.
Mk
1,22 Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę,
a nie jak uczeni w Piśmie.
6.
Mk
1,38 Lecz On rzekł do nich: «Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich
miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo na to wyszedłem
7.
Mk 2,8 Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak
myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach?
8.
Mk 2,17 Jezus usłyszał to i rzekł do nich: «Nie
potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem
powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
9.
Mk 3,5 Wtedy spojrzawszy wkoło po wszystkich z
gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca, rzekł do człowieka:
«Wyciągnij rękę!». Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa.
10.
Mk 3,33 Odpowiedział im: «Któż jest moją
matką i [którzy] są braćmi?»
11.
Mk 5,19 Ale nie zgodził się na to, tylko rzekł
do niego: «Wracaj do domu, do swoich, i opowiadaj im wszystko, co Pan ci
uczynił i jak ulitował się nad tobą»
12.
Mk 6,3 Czy nie jest to cieśla, syn Maryi,
a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego
siostry?» I powątpiewali o Nim.
14. Mk
6,20 Herod bowiem czuł lęk przed Janem, znając go jako męża prawego i
świętego, i brał go w obronę. Ilekroć go posłyszał, odczuwał duży niepokój,
a przecież chętnie go słuchał.
15.
Mk 6,31 A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami
osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco!». Tak wielu bowiem
przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
16.
Mk 8,2
«Żal Mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co
jeść.
17. Mk 8,33 Lecz On obrócił się i patrząc na
swych uczniów, zgromił Piotra słowami: «Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie
myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie».
18. Mk 9,24 Natychmiast ojciec chłopca zawołał:
«Wierzę, zaradź memu niedowiarstwu!»
19.
Mk
10,14 A Jezus, widząc to, oburzył się i rzekł do nich: «Pozwólcie dzieciom
przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy
królestwo Boże.
20. Mk 10, 27 Jezus spojrzał na nich i rzekł:
«U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; bo u Boga wszystko jest możliwe».
21.
Mk
10,45 Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby
służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
22.
Mk
11,17 Potem uczył ich mówiąc: «Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem
modlitwy dla wszystkich narodów, lecz wy uczyniliście z niego jaskinię
zbójców»
23.
Mk
12,29 Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg
nasz, Pan jest jeden.
24.
Mk
12,34 Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko
jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
25.
Mk
12,43 Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam:
Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony.
26. Mk 13,13 I będziecie w nienawiści u
wszystkich z powodu mojego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie
zbawiony.
27.
Mk
15,9 Piłat im odpowiedział: «Jeśli chcecie, uwolnię wam Króla Żydowskiego?»
28. Mk 15,38 -39 A zasłona przybytku rozdarła
się na dwoje, z góry na dół. Setnik zaś,
który stał naprzeciw, widząc, że w ten sposób oddał ducha, rzekł: «Prawdziwie,
ten człowiek był Synem Bożym»
29.
Mk
16,7 Lecz idźcie, powiedzcie Jego uczniom i Piotrowi: Idzie przed wami do
Galilei, tam Go ujrzycie, jak wam powiedział».
30.
Mk
16,15 I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię
wszelkiemu stworzeniu! 1
Ewangelia według świętego Łukasza
Lekarz, uczeń i towarzysz Pawła,
uniwersalizm zbawienia. Piewca łaskawości i miłosierdzia Bożego. Ważność Męki i
Zmartwychwstania. Jezus jest Panem (Kyrios). Napisana do pogan. Łukasz jest
historykiem. Ważność Ducha Świętego. Ikonopisarz Matki Jezusa.
2.
Łk
1,13 Lecz anioł rzekł do niego: «Nie bój się Zachariaszu! Twoja prośba
została wysłuchana: żona twoja Elżbieta urodzi ci syna, któremu nadasz imię
Jan.
3.
Łk
1,26 -28 W szóstym miesiącu posłał Bóg
anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem
Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź
pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, ».
4.
Łk
1,38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie
według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
6.
Łk
1,68 – Benedictus «Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że
nawiedził lud swój i wyzwolił go,
7.
Łk 1,80 „Sumaria” – straszenia Łukaszowe
8.
Łk 2,6
- Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.
9.
Łk 2,10 Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie
się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu:
10.
Łk 2,16 Udali się też z pośpiechem i znaleźli
Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie.
11.
Łk 2,19 Lecz Maryja zachowywała wszystkie te
sprawy i rozważała je w swoim sercu.
12.
Łk
2,29 Nunc dimittis «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w
pokoju, według Twojego słowa.
13. Łk
2,40 Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a
łaska Boża spoczywała na Nim.
14. Łk 2,48 Na ten widok zdziwili się bardzo, a
Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i
ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie».
15. Łk
2,52 Jezus zaś czynił postępy
w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
16.
Łk 3,11 On im odpowiadał: «Kto ma dwie
suknie, niech [jedną] da temu, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak
samo czyni».
17. Łk 3,16 Sandały Por isso, João declarou a todos:
«Eu batizo vocês com água. Mas vai chegar alguém mais forte do que eu. E eu
não sou digno nem sequer de desamarrar a correia das sandálias dele. Ele é
quem batizará vocês com o Espírito Santo e com fogo
18.
Łk
3,23 Sam zaś Jezus rozpoczynając swoją działalność miał lat około
trzydziestu. Był, jak mniemano, synem Józefa, syna Helego,
19.
Łk 4,1 Pełen Ducha Świętego, powrócił
Jezus znad Jordanu i przebywał w Duchu [Świętym] na pustyni
20. Łk 4,40 O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli
cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego
z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.
21.
Łk 5,4 Gdy przestał mówić, rzekł do Szymona: «Wypłyń
na głębię i zarzućcie sieci na połów!».
22.
Łk 5,32 Nie przyszedłem wezwać do nawrócenia
sprawiedliwych, lecz grzeszników».
23. Łk
6,12 W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc
spędził na modlitwie do Boga.
24.
Łk 6,20-22
Błogosławieństwa «Błogosławieni jesteście wy, ubodzy, albowiem do was
należy królestwo Boże.
25.
Łk 6,26 Biada
wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich
czynili fałszywym prorokom.
26. Łk 6,36 Bądźcie miłosierni, jak Ojciec
wasz jest miłosierny.
27. Łk 7,6
Jezus przeto wybrał się z nimi. A gdy był już niedaleko domu, setnik wysłał do
Niego przyjaciół z prośbą: «Panie, nie trudź się, bo nie jestem godzien,
abyś wszedł pod dach mój.
28.
Łk 7,30 Faryzeusze zaś i uczeni w Prawie
udaremnili zamiar Boży względem siebie, nie przyjmując chrztu od niego.
29.
Łk 8,2-3 A było z Nim Dwunastu oraz kilka kobiet, które uwolnił od
złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych
duchów; Joanna, żona Chuzy, zarządcy u
Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.
30.
Łk 8,15
MODEL W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych,
którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają
owoc przez swą wytrwałość.
31. Łk 8,20-21
Oznajmiono Mu: «Twoja Matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z
Tobą». Lecz On im odpowiedział: «Moją
matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je».
32.
Łk
8,39 «Wracaj do domu i opowiadaj wszystko, co Bóg uczynił z tobą».
Poszedł więc i głosił po całym mieście wszystko, co Jezus mu uczynił.
33.
Łk 9,24
Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z
mego powodu, ten je zachowa.
34. Łk 9,50
Lecz Jezus mu odpowiedział: «Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko
wam, ten jest z wami».
35. Łk 10,4 Sandały Não levem bolsa, nem sacola, nem
sandálias, e não parem no caminho, para cumprimentar ninguém.
36.
Łk 10,16 Kto was słucha, Mnie słucha, a
kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie
posłał»
37. Łk 10,20 Jednak nie z tego się cieszcie, że
duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w
niebie».
38.
Łk 10,33 Pewien zaś Samarytanin, będąc w
podróży, przechodził również obok niego. Gdy go zobaczył, wzruszył się
głęboko:
39. Łk 10,39 Miała ona siostrę, imieniem Maria,
która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie.
40. Łk 11,2
A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie,
mówcie: Ojcze, niech się święci Twoje imię; niech przyjdzie Twoje królestwo!
41.
Łk 11,9 Ja
wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie;
kołaczcie, a otworzą wam
42.
Łk 11,26 Wtedy idzie i bierze siedem innych
duchów złośliwszych niż on sam; wchodzą i mieszkają tam. I stan późniejszy
owego człowieka staje się gorszy niż poprzedni».
43.
Łk 11,27
– 28 Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: «Błogosławione
łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś». Lecz On rzekł: «Owszem,
ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je».
44.
Łk 11,52
Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie
weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli».
45. Łk 12,19
I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone;
odpoczywaj, jedz, pij i używaj!
47.
Łk 12,49
Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już
zapłonął
48.
Łk 13,34 Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz
proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem
zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie
chcieliście.
49.
Łk14,10
Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie
gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej!"; i
spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.
50. Łk 14,21
Sługa powrócił i oznajmił to swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał
słudze: "Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich,
ułomnych, niewidomych i chromych!"
51.
Łk15,7
Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika,
który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy
nie potrzebują nawrócenia.
52. Łk 15,22 sandał, Mas o pai disse aos empregados:
‘Depressa, tragam a melhor túnica para vestir meu filho. E coloquem um anel no
seu dedo e sandálias nos pés
53. Łk 16,3 Na to rządca rzekł sam do siebie:
Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się
wstydzę.
54.
Łk 16,25 Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij,
synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę;
teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.
55. Łk17,10 Tak mówcie i wy, gdy uczynicie
wszystko, co wam polecono: "Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy
to, co powinniśmy wykonać"».
56.
Łk 17,17 Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu
zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?
57. Łk 18,8 Powiadam wam, że prędko weźmie ich
w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»
58.
Łk 18,13 Natomiast celnik stał z daleka i nie
śmiał nawet oczu wznieść ku niebu, lecz bił się w piersi i mówił:
"Boże, miej litość dla mnie, grzesznika!"
59. Łk 19,9 Na to Jezus rzekł do niego: «Dziś
zbawienie stało się udziałem tego domu, gdyż i on jest synem Abrahama.
60. Łk 19,17 Odpowiedział mu: "Dobrze,
sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad
dziesięciu miastami!"
61.
Łk
20,24 «Pokażcie Mi denara. Czyj nosi obraz i napis?» Odpowiedzieli:
«Cezara».
62.
Łk
22,15 Wtedy rzekł do nich: «Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim
będę cierpiał.
63. Łk 22,35
Sandały Jesus perguntou aos apóstolos: «Quando eu enviei vocês sem bolsa, sem
sacola, sem sandálias, faltou alguma coisa para vocês?»
64. Łk 22,60 Piotr zaś rzekł: «Człowieku, nie
wiem, co mówisz». I w tej chwili, gdy on jeszcze mówił, kogut zapiał
65. Łk 23,38 Był także nad Nim napis w języku
greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król Żydowski»
66.
Łk
23,50 Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek
Wysokiej Rady.
67.
Łk
24,18 A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba
jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych
dniach stało».
68.
Łk 24,
29 Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi
i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi
69.
Łk
24,32 I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał
z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»
Ewangelia według świętego Jana (słowo + światłość + życie)
To tak zwana Ewangelia
duchowa. Jan ewangelista należał do uczniów Jana Chrzciciela. Bral udział w
soborze jerozolimskim. Schemat:
1-12
|
Opis cudów – „księga
znaków”
|
13- 21
|
„księga męki”
|
„Godzina i czas Jezusa”.
Tematy chrystologiczne: żywa woda; pokarm niebieski; światłość świata; zmartwychwstanie
i życie. Jan to apologeta Chrystusa – broni Jego człowieczeństwa i bóstwa.
Miejsce akcji to Jerozolima i trzy święta Paschy – rozdziały 2,13; 6,4 i 11,55
1.
J 1,9 Była
światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat
przychodzi
2.
J 1,16
Z Jego pełności wszyscyśmy otrzymali - łaskę po łasce
3.
J 1,18
Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie
Ojca, [o Nim] pouczył
4. J 1,27
rzemyk E que vem depois de mim. Eu não mereço nem sequer desamarrar a
correia das sandálias dele.»
5.
J 1,39
Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli,
gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.
6.
J
1,47 Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz,
to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu».
7.
J 2,5 Wtedy
Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko,
cokolwiek wam powie»
8.
J 2,15
Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze
świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły
powywracał.
9.
J 2,24
Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo wszystkich znał i nie potrzebował
niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co w człowieku się
kryje.
10.
J 3,5 Jezus
odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z
wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego
11.
J 3,14
A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna
Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
12.
J 3,16
Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby
każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
13. J 3,30 Potrzeba, by On wzrastał, a ja
się umniejszał.
14.
J 4,23
Nadchodzi jednak godzina, owszem już jest, kiedy to prawdziwi czciciele będą
oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć
Ojciec.
15.
J 4,34
Powiedział im Jezus: «Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie
posłał, i wykonać Jego dzieło
16.
J 5,17
Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do tej chwili i Ja działam».
17. J 6,26 W odpowiedzi rzekł im Jezus:
«Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli
znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości.
18.
J 6,35
Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi,
nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie
19.
6,42
MATKA I mówili: «Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę my
znamy? Jakżeż może On teraz mówić: "Z nieba zstąpiłem"»
20.
J 6,54
Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go
wskrzeszę w dniu ostatecznym.
21. J 6,60 A spośród Jego uczniów, którzy to
usłyszeli, wielu mówiło: «Trudna jest ta mowa. Któż jej może słuchać?
22.
J 6,68
Odpowiedział Mu Szymon Piotr: «Panie, do kogóż pójdziemy? Ty masz słowa
życia wiecznego
23. J 6,70 Na to rzekł do nich Jezus: «Czyż nie
wybrałem was dwunastu? A jeden z was jest diabłem».
24.
J 7,12
«Gdzie On jest?» Wśród tłumów zaś wiele mówiono o Nim pokątnie. Jedni mówili: «Jest
dobry». Inni zaś mówili: «Nie, przeciwnie - zwodzi tłumy».
25. J 7,46 Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy
jeszcze nikt nie przemawiał tak, jak ten człowiek przemawia».
26. J 8,7 A kiedy w dalszym ciągu Go pytali,
podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy
rzuci na nią kamień»
27.
J 8,11
11 A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie
potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz!».
28. J 8,31-32 Wtedy powiedział Jezus do Żydów,
którzy Mu uwierzyli: «Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie
prawdziwie moimi uczniami i poznacie
prawdę, a prawda was wyzwoli»
29.
J 8,43
Dlaczego nie rozumiecie mowy mojej? Bo nie możecie słuchać mojej nauki.
30.
J 9,3 Jezus
odpowiedział: «Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale [stało się
tak], aby się na nim objawiły sprawy Boże.
31. J 9,27 Odpowiedział im: «Już wam
powiedziałem, a wyście mnie nie wysłuchali. Po co znowu chcecie słuchać? Czy
i wy chcecie zostać Jego uczniami?»
32.
J 10,10
Złodziej przychodzi tylko po to, aby kraść, zabijać i niszczyć. Ja
przyszedłem po to, aby [owce] miały życie i miały je w obfitości.
33. J 10,32 Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem
wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów
chcecie Mnie ukamienować?
34.
J 11,28
Marta rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł.
Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga»
35.
J
11,50 «Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest
dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród».
36.
J 12,8
Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie»
37.
J
12,21 Oni więc przystąpili do Filipa, pochodzącego z Betsaidy Galilejskiej, i prosili
go mówiąc: «Panie, chcemy ujrzeć Jezusa».
38.
J
12,27 Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie
od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę
39.
J
12,32 A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do
siebie».
40.
J
12,43 Bardziej bowiem umiłowali chwałę ludzką aniżeli chwałę Bożą.
41. J 13,1 Było to przed Świętem Paschy. Jezus
wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy
swoich na świecie, do końca ich umiłował.
43.
J
13,35 Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się
wzajemnie miłowali».
44.
J 14,6
Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie
przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
45.
J
14,14 O cokolwiek prosić mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię.
46.
J 15,7
Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek
chcecie, a to wam się spełni.
47.
J
16,33 To wam powiedziałem, abyście pokój we Mnie mieli. Na świecie doznacie
ucisku, ale miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat».
48.
J
17,20-21 Nie tylko za nimi proszę, ale i
za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty,
Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat
uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
49.
J
18,23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat
poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
50.
J 19,5
Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym.
Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek».
51.
J 19,11
Jezus odpowiedział: «Nie miałbyś żadnej władzy nade Mną, gdyby ci jej
nie dano z góry. Dlatego większy grzech ma ten, który Mnie wydał tobie».
52.
J
19,22 Odparł Piłat: «Com napisał, napisałem».
53.
J
19,25-27 A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego,
Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i
stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto
syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej
godziny uczeń wziął Ją do siebie.
54. J 20,8 Wtedy wszedł do wnętrza także i ów
drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
55.
J 20,21-22
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja
was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie
Ducha Świętego
56.
J
20,28 Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!»
57.
J 21,
11 Poszedł Szymon Piotr i
wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu
trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwał
58.
J
21,17b Powiedział mu po raz trzeci: «Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?»
Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: «Czy kochasz Mnie?»
I rzekł do Niego: «Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham». Rzekł do
niego Jezus: «Paś owce moje!
59. J 21, 18 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci:
Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się
zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd
nie chcesz».
„Ewangelia Ducha Świętego”.
To przejście od Ewangelii do Listów. Autorem jest Łukasz. Źródła osobiste i
dekretu soboru jerozolimskiego. Zachowały się dwie wersje „Wschodnia” i „tekst
zachodni”. Dz napisane w Rzymie. Pierwotne dzieje Kościoła. „Sumaria”. Mowy
Piotra, Pawła, Szczepana i Jakuba. Dzieje oparte na pierwotnych katechezach.
Łukasz to grek nawrócony, lekarz.
Mowy
w Dziejach
|
||||
Piotr
|
Szczepan
|
Filip
|
Szaweł i Paweł
|
Jakub
|
11
|
7
|
8
|
9,13, 22, 26
|
15
|
1.
Dz 1,
7- 8 Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec
ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i
będziecie moimi świadkami6 w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po
krańce ziemi».
2.
Dz 1,14
Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją,
Matką Jezusa, i braćmi Jego.
3.
Dz 1,26
I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu
apostołów.
4.
Dz 2,17-21=
Jl 3,1-5
5.
Dz 2,22-36
SCHEMAT najstarszej katechezy:
1.
Konkretne okoliczności
2.
Proklamacja faktu zmartwychwstania
3.
Argumentacja biblijna ST
4.
Wezwanie do pokuty
6.
Dz 2,38
«Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci
się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w
darze Ducha Świętego.
7.
Dz 3,6
«Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W
imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!»
8.
Dz 4,12
I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem
żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni».
9.
Dz
4,19 Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach
Bożych bardziej słuchać was niż Boga?
10.
Dz 4,29
A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z
całą odwagą,
11.
Dz 5,29
«Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi - odpowiedział Piotr i
Apostołowie.
12.
Dz 6,2
«Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali
stoły» - powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów.
13.
Dz 7,26
Następnego dnia zjawił się wśród nich, kiedy bili się między sobą, i usiłował
ich pogodzić. "Ludzie, braćmi jesteście - zawołał - czemuż krzywdzicie
jeden drugiego?"
14. Dz 7,33 sandał "Zdejm sandały z nóg - powiedział do
niego Pan - bo miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.
15.
Dz 7,49=Iz
66,1 Stopy - Niebo jest moją stolicą, a ziemia podnóżkiem stóp moich.
Jakiż dom zbudujecie Mi, mówi Pan, albo gdzież miejsce odpoczynku mego?
16.
Dz 8,20
«Niech pieniądze twoje przepadną
razem z tobą - odpowiedział mu Piotr - gdyż sądziłeś, że dar Boży można
nabyć za pieniądze.
17. Dz 8,31 (Am) A tamten odpowiedział: «Jakżeż
mogę [rozumieć], jeśli mi nikt nie wyjaśni?» I zaprosił Filipa, aby wsiadł i
spoczął przy nim.
18.
Dz 9,4
A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos,
który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?»
19.
Dz 9,25
Uczniowie więc spuścili go nocą w koszu na sznurze przez mur i
wyprawili.
20.
Dz 9,40
Po usunięciu wszystkich, Piotr upadł na kolana i modlił się. Potem zwrócił się
do ciała i rzekł: «Tabito, wstań!» A ona otwarła oczy i zobaczywszy
Piotra, usiadła.
21.
Dz 10,34-42 KATECHEZA
22.
Dz 10,38
Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą.
Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając
wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
23. Dz 11, 26 A kiedy [go] znalazł,
przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele,
nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano
uczniów chrześcijanami.
24. Dz 12,8
sandały E o anjo continuou: «Aperte o cinto e calce as sandálias.» Pedro
obedeceu, e o anjo lhe disse: «Ponha a capa e venha comigo.»
25.
Dz 13,3
Wtedy po poście i modlitwie oraz po włożeniu na nich rąk, wyprawili ich
26.
Dz 13,10
«O, synu diabelski, pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności,
wrogu wszelkiej sprawiedliwości, czyż nie zaprzestaniesz wykrzywiać prostych
dróg Pańskich?
27. Dz 13,15 Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni
synagogi posłali do nich i powiedzieli: «Przemówcie, bracia, jeżeli macie
jakieś słowo zachęty dla ludu
28. Dz 13,25
sandały Estando para terminar a sua missão, João declarou: ‘Não sou aquele que
vocês pensam que eu seja! Vejam: depois de mim é que vem aquele do qual não
mereço nem sequer desamarrar as sandálias!
29.
Dz 13,46
Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże
najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych
życia wiecznego, zwracamy się do pogan.
30.
Dz 14,
9-10 Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że
ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: «Stań prosto na nogach!»
A on zerwał się i zaczął chodzić.
31. Dz 14,22 Umacniając dusze uczniów,
zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do
królestwa Bożego
32.
Dz 15,6 Sobór Jerozolimski Zebrali
się więc Apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.
33.
Dz 15,28
Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego
ciężaru oprócz tego, co konieczne.
34.
Dz 15,
36 Po pewnym czasie powiedział Paweł do Barnaby: «Wróćmy już i zobaczmy,
jak się mają bracia we wszystkich miastach, w których głosiliśmy słowo Pańskie»
35.
Dz
16,10 „my” Łukasz i Paweł - Zaraz po tym
widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg nas wezwał,
abyśmy głosili im Ewangelię.
36. Dz 16,18 Czyniła to przez wiele dni, aż
Paweł mając dość tego, odwrócił się i powiedział do ducha: «Rozkazuję ci w
imię Jezusa Chrystusa, abyś z niej wyszedł»
37.
Dz
16,30 A wyprowadziwszy ich na zewnątrz rzekł: «Panowie, co mam czynić, aby
się zbawić?»
38.
Dz
16,37 Wyjdźcie więc teraz i idźcie w
pokoju!» Ale Paweł powiedział do nich: «Publicznie, bez sądu biczowali nas,
obywateli rzymskich, i wtrącili do więzienia, a teraz cichaczem nas wyrzucają?
O, nie! Niech tu sami przyjdą i wyprowadzą nas!»
39.
Dz
16,39 Przyszli, przeprosili ich i wyprowadziwszy prosili, aby opuścili
miasto.
40.
Dz
17,16 Czekając na nich w Atenach, Paweł burzył się wewnętrznie na widok
miasta pełnego bożków.
41.
Dz
17,18 Niektórzy z filozofów epikurejskich i stoickich rozmawiali z nim: «Cóż
chce powiedzieć ten nowinkarz» - mówili jedni, a drudzy: - «Zdaje się, że
jest zwiastunem nowych bogów» - bo głosił Jezusa i zmartwychwstanie
42.
Dz
17,21 A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam przybysze poświęcają czas jedynie
albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego
43. Dz 17,23 Przechodząc bowiem i oglądając
wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu
Bogu"
44.
Dz
17,28 Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy,
jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: "Jesteśmy bowiem z Jego
rodu
45. Dz 17,32 Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu,
jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: «Posłuchamy cię o tym innym razem»
46. Dz 19,2 Zapytał ich: «Czy otrzymaliście Ducha
Świętego, gdy przyjęliście wiarę?» A oni do niego: «Nawet nie słyszeliśmy,
że istnieje Duch Święty».
47.
Dz
19,11-12 Bóg czynił też niezwykłe cuda
przez ręce Pawła, tak że nawet chusty i przepaski z jego ciała kładziono na
chorych, a choroby ustępowały z nich i wychodziły złe duchy.
48.
Dz
19,15 Zły duch odpowiedział im: «Znam Jezusa i wiem o Pawle, a wy coście za
jedni?»
49.
Dz
19,27 Grozi niebezpieczeństwo, że nie
tylko rzemiosło nasze upadnie, ale i świątynia wielkiej bogini Artemidy
będzie za nic miana, a ona sama, której cześć oddaje cała Azja i świat
cały, zostanie odarta z majestatu».
50. Dz 19, 32 Każdy krzyczał co innego, bo
zebranie było burzliwe, wielu nie wiedziało nawet, po co się zebrali.
51.
Dz
19,35 Wreszcie sekretarz uspokoił tłum i powiedział: «Efezjanie, czyż istnieje
człowiek, który by nie wiedział, że miasto Efez oddaje cześć wielkiej
Artemidzie i posągowi, który spadł z nieba?
52.
Dz
20,9 Pewien młodzieniec, imieniem Eutych, siedział na oknie pogrążony w
głębokim śnie. Kiedy Paweł przedłużał przemówienie, zmorzony snem spadł z
trzeciego piętra na dół. Podniesiono go martwego.
53.
Dz
20,24 Lecz ja zgoła nie cenię sobie życia, bylebym tylko dokończył biegu i
posługiwania, które otrzymałem od Pana Jezusa: [bylebym] dał świadectwo o
Ewangelii łaski Bożej.
54.
Dz
20,29 Wiem, że po moim odejściu wejdą między was wilki drapieżne, nie
oszczędzając stada.
55. Dz 20,35 We wszystkim pokazałem wam, że tak
pracując trzeba wspierać słabych i pamiętać o słowach Pana Jezusa, który
powiedział: "Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu"
56.
Dz
21,9 Miał on cztery córki, dziewice - prorokinie.
57.
Dz
21,11 Przybył do nas, wziął pas Pawła, związał sobie ręce i nogi i powiedział:
«To mówi Duch Święty: Tak Żydzi zwiążą w Jerozolimie męża, do którego
należy ten pas, i wydadzą w ręce pogan».
58.
Dz 21,
26 Wtedy Paweł wziął z sobą tych mężów, następnego dnia poddał się razem z nimi
oczyszczeniu, wszedł do świątyni i zgłosił [termin] wypełnienia dni
oczyszczenia, aż zostanie złożona ofiara za każdego z nich.
59.
Dz
22,3 «Ja jestem Żydem - mówił -
urodzonym w Tarsie w Cylicji. Wychowałem się jednak w tym mieście, u stóp Gamaliela
otrzymałem staranne wykształcenie w Prawie ojczystym. Gorliwie służyłem
Bogu, jak wy wszyscy dzisiaj służycie.
60. Dz 22,8 "Kto jesteś, Panie?" -
odpowiedziałem. Rzekł do mnie: "Ja jestem Jezus Nazarejczyk, którego ty
prześladujesz".
61. Dz 22,28 «Ja za wielką sumę nabyłem to
obywatelstwo» - odrzekł trybun. A Paweł powiedział: «A ja mam je od
urodzenia».
62.
Dz
23,3 Wtedy Paweł powiedział do niego: «Uderzy cię Bóg, ściano pobielana!
Zasiadłeś, aby mnie sądzić według Prawa, a każesz mnie bić wbrew Prawu?»
63.
Dz
23,8 Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania, ani anioła,
ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie
64.
Dz 23,21
Lecz ty ich nie słuchaj, bo przeszło czterdziestu spośród nich czyha na
niego. Oni zobowiązali się pod klątwą nie jeść i nie pić, dopóki go nie
zabiją, i już teraz są w pogotowiu, czekając na twoje przyzwolenie»
65.
Dz
24,14 To jednak wyznaję przed tobą: Według drogi, nazywanej przez nich sektą,
służę Bogu moich ojców, wierząc we wszystko, co napisane zostało w Prawie i u
Proroków
66. Dz 25,12 Wtedy Festus porozumiał się z radą
i odpowiedział: «Odwołałeś się do Cezara - do Cezara się udasz».
67.
Dz
25,27 Bo wydaje mi się nierozsądne posyłać więźnia bez podania stawianych mu
zarzutów».
68. Dz 26,24 «Tracisz rozum, Pawle - zawołał głośno Festus,
gdy on tak się bronił - wielka nauka doprowadza cię do utraty rozsądku»
69. Dz 26,28 Na to Agryppa do Pawła: «Niewiele
brakuje, a przekonałbyś mnie i zrobił ze mnie chrześcijanina».
70. Dz 28,8 Ojciec Publiusza leżał właśnie
chory na gorączkę i biegunkę. Paweł poszedł do niego i pomodliwszy się
położył na nim ręce i uzdrowił go
71.
Dz
28,30-31 Przez całe dwa lata pozostał
w wynajętym przez siebie mieszkaniu i przyjmował wszystkich, którzy do
niego przychodzili, głosząc królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie
Chrystusie zupełnie swobodnie, bez przeszkód.
1 Kor 13 = „Pieśń nad
pieśniami” Nowego Testamentu. Paweł był w Koryncie przez18 miesięcy. Lista
napisany w Efezie podczas III podroży misyjnej (53-58). Motyw: prośba ludzi
Chloe odnośnie nieporządków i nadużyciach w Koryncie. Nauczanie o małżeństwie, Eucharystii,
o zmartwychwstaniu.
2.
1 Kor 1,12
Myślę o tym, co każdy z was mówi: «Ja jestem Pawła, a ja Apollosa; ja
jestem Kefasa, a ja Chrystusa».
3.
1 Kor 1,17
Nie posłał mnie Chrystus, abym chrzcił, lecz abym głosił Ewangelię, i to
nie w mądrości słowa, by nie zniweczyć Chrystusowego krzyża.
4.
1
Kor 1,22-24 Tak więc, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy
szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem
dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród
Żydów, jak i spośród Greków, Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą.
5.
1 Kor 1,26 Przeto przypatrzcie się, bracia,
powołaniu waszemu! Niewielu tam mędrców według oceny ludzkiej, niewielu
możnych, niewielu szlachetnie urodzonych.
8.
1 Kor 3,6 Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał
wzrost.
9.
1 Kor 3,11 Fundamentu bowiem nikt nie może
położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
10.
1
Kor 3,16 Czyż nie wiecie, żeście
świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was?
11.
1
Kor 3,22-23 czy
to Paweł, czy Apollos, czy Kefas; czy to świat, czy życie, czy śmierć, czy to
rzeczy teraźniejsze, czy przyszłe; wszystko jest wasze, wy zaś Chrystusa, a
Chrystus - Boga.
12.
1
Kor 4,4 Sumienie nie wyrzuca mi
wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim
sędzią.
13.
1
Kor 5,11 Dlatego pisałem wam wówczas,
byście nie przestawali z takim, który nazywając się bratem, w rzeczywistości
jest rozpustnikiem, chciwcem, bałwochwalcą, oszczercą, pijakiem lub zdziercą. Z
takim nawet nie siadajcie wspólnie do posiłku.
14.
1 Kor 6,12 Wszystko mi wolno, ale nie wszystko
przynosi korzyść. Wszystko mi wolno, ale ja niczemu nie oddam się w
niewolę.
15.
1 Kor 7, 5-6 Nie
unikajcie jedno drugiego, chyba że na pewien czas, za obopólną zgodą, by
oddać się modlitwie; potem znów wróćcie do siebie, aby - wskutek
niewstrzemięźliwości waszej - nie kusił was szatan. To, co mówię, pochodzi z
wyrozumiałości, a nie z nakazu.
16.
1 Kor 7,32 Chciałbym, żebyście byli wolni od
utrapień. Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się
przypodobać Panu
17.
1 Kor 8,2 Gdyby ktoś mniemał, że coś "wie",
to jeszcze nie wie, jak wiedzieć należy.
18.
1
Kor 9,14 Tak też i Pan postanowił, ażeby z
Ewangelii żyli ci, którzy głoszą Ewangelię
19.
1 Kor 9,16 Nie jest dla mnie powodem do chluby to,
że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi,
gdybym nie głosił Ewangelii
20.
1 Kor 10,12 Niech przeto ten, komu się zdaje, że
stoi, baczy, aby nie upadł
21. 1 Kor 10,23 Wszystko wolno, ale nie wszystko
przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje.
22.
1 Kor 11,19 Zresztą nawet muszą być wśród was
rozdarcia, żeby się okazało, którzy są wypróbowani.
23.
1 Kor 11,23-24 Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam
przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i
dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie
to na moją pamiątkę».
24.
1 Kor 12,4-6 Różne
są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale
jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego
we wszystkich.
25.
1 Kor 12,28 I tak ustanowił Bóg w Kościele
najprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie
tych, co mają dar czynienia cudów, wspierania pomocą, rządzenia oraz
przemawiania rozmaitymi językami.
26.
1 Kor 13, 1-13
27.
1 Kor 14,14 Jeśli bowiem modlę się pod wpływem daru
języków, duch mój wprawdzie się modli, ale umysł nie odnosi żadnych
korzyści
28.
1 Kor
15,3b – 6a najstarsza katecheza spisana o Zmartwychwstaniu Przekazałem
wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za
nasze grzechy
29. 1 Kor 15,10 Lecz za łaską Boga jestem tym,
czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna; przeciwnie, pracowałem
więcej od nich wszystkich, nie ja, co prawda, lecz łaska Boża ze mną
30.
1 Kor
15,14 A jeśli Chrystus nie zmartwychwstał, daremne jest nasze nauczanie,
próżna jest także wasza wiara.
31.
1 Kor
15,49 A jak nosiliśmy obraz
ziemskiego [człowieka], tak też nosić będziemy obraz [człowieka] niebieskiego.
32. 1 Kor 16,22 MARANATHA= „Pan nasz
nadchodzi” albo „Przybądź, Panie nasz!”
Drugi List do Koryntian
Rok 57, kiedy Paweł był w Macedonii.
List najbardziej osobisty.
1.
2
Kor 1,17 Czyż więc poczynałem sobie
lekkomyślnie, wszystko to zamierzając? Albo układając to, czym postanawiał
według ciała w ten sposób, iżby "tak, tak" było u mnie
równocześnie "nie, nie”
2.
2
Kor 3,17 Pan zaś jest Duchem, a gdzie
jest Duch Pański - tam wolność.
3.
2 Kor 4,7 Przechowujemy zaś ten skarb w naczyniach
glinianych, aby z Boga była owa przeogromna moc, a nie z nas.
4.
2
Kor 4,13 Cieszę się przeto owym duchem wiary, według
którego napisano: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem; my także wierzymy i
dlatego mówimy,
5.
2 Kor 6,8b – 10 Uchodzący za oszustów, a przecież
prawdomówni, niby nieznani, a przecież dobrze znani, niby umierający, a oto
żyjemy, jakby karceni, lecz nie uśmiercani,
jakby smutni, lecz zawsze radośni, jakby ubodzy, a jednak
wzbogacający wielu, jako ci, którzy nic nie mają, a posiadają wszystko
6.
2 Kor 8,9 Znacie przecież łaskę Pana naszego Jezusa
Chrystusa, który będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was ubóstwem
swoim ubogacić
7.
2 Kor 9,6 Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten
skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie.
8.
2 Kor 10,1-2 Zresztą
ja sam, Paweł, upominam was przez cichość i łagodność Chrystusa, ja,
który będąc między wami, uchodzę w oczach waszych za pokornego a z daleka od
was jestem dla was zbyt surowy, ja was proszę: żebym nie musiał odwołać się do
tej surowości, na jaką zamierzam się zdobyć względem tych, co sądzą, że
postępujemy według ciała
9.
2 Kor 10,12 Nie mamy bowiem odwagi ani równać
się, ani stawiać siebie obok tych, którzy zachwalają sami siebie; nie
okazują wielkiego rozsądku gdy siebie samych mierzą miarą własnej osoby i
porównują się sami z sobą.
10. 2 Kor 11,5 Otóż sądzę, że dokonałem nie mniej niż
"wielcy apostołowie"
11.
2 Kor 11, 6-7 Choć bowiem niewprawny w słowie, to
jednak nie jestem pozbawiony wiedzy. Zresztą ujawniliśmy się wobec was we
wszystkim, pod każdym względem. Czyż popełniłem jakiś grzech przez to, że
poniżałem siebie, by was wywyższyć? że za darmo głosiłem wam Ewangelię Bożą?
12.
2 Kor 11,13 Ci fałszywi apostołowie to podstępni
działacze, udający apostołów Chrystusa.
13.
2 Kor 11,16 Jeszcze raz mówię: niech mnie nikt nie
uważa za szaleńca, a jeżeli już tak, to przyjmijcie mnie nawet jako
szaleńca, abym i ja mógł się nieco pochlubić.
14.
2 Kor 11,24 Przez Żydów pięciokrotnie byłem bity
po czterdzieści razów bez jednego
15. 2
Kor 12,2 Znam człowieka w Chrystusie, który przed czternastu laty - czy w
ciele - nie wiem, czy poza ciałem - też nie wiem, Bóg to wie - został porwany
aż do trzeciego nieba.
16.
2
Kor 12,7 Aby zaś nie wynosił mnie
zbytnio ogrom objawień, dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana,
aby mnie policzkował - żebym się nie unosił pychą.
17.
2 Kor
12,11 Oszalałem, a wyście mnie do tego zmusili! To wy powinniście wyrażać mi
uznanie. W niczym przecież nie byłem mniejszy od "wielkich
apostołów", chociaż jestem niczym.
18.
2 Kor
13,11Zresztą, bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się
na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech
będzie z wami!
List do Galatów
Paweł był u Galatów „zmuszony”
chorobą. (Galacja). Nowinkarze to
chrześcijanie pochodzenia żydowskiego. List napisany około 57 roku. Charakter urzędowy.
I cześć apologetyczno-
dogmatyczna – 1-5
II część moralna 5-6
1.
Gal
1,6 Nadziwić się nie mogę, że od Tego, który was łaską Chrystusa powołał, tak
szybko chcecie przejść do innej Ewangelii.
2.
Gal
2,20 Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus. Choć nadal
prowadzę życie w ciele, jednak obecne życie moje jest życiem wiary w Syna
Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie
3.
Gal
4,4 Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego
z niewiasty, zrodzonego pod Prawem,
4.
Gal 4,16 Czy dlatego stałem się waszym wrogiem, że mówiłem wam
prawdę?
5.
Gal
5,1 Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie
poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!
6.
Gal
6,2 Jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe.
List do Efezjan
„Tak zwany” do Efezjan. Być może jest to zapomniany list do Laodycejczykow. List napisany w więzieniu w
Rzymie. Synteza teologiczna Pawła – „Misterium Chrystusa” - Ciało Chrystusa.
I część dogmatyczna o
Misterium Chrystusa w Kościele 1-3
II część moralna 4-6.
1.
Ef 1,7
W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według
bogactwa Jego łaski.
2.
Ef 2,8
Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was,
lecz jest darem Boga:
3.
Ef 4,1-2
A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu,
abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością,
znosząc siebie nawzajem w miłości.
4.
Ef 4,5-6
Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden
chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad
wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
5.
Ef
4,30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście
opieczętowani na dzień odkupienia.
7.
Ef
5,25 Mężowie miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za
niego samego siebie,
List do Filipian
Filippi to miasto w Macedonii. II podróż misyjna . Niezależność finansowa. Podziękowanie
za pomoc. List napisany w więzieniu w Efezie (56-57). Natura Chrystusa. List do
najukochańszej gminy – elementy osobiste.
1.
Flp
1,6 Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy
go do dnia Chrystusa Jezus
2.
Flp1,17
Tamci zaś, powodowani niewłaściwym współzawodnictwem, rozgłaszają Chrystusa
nieszczerze, sądząc, że przez to dodadzą ucisku moim kajdanom.
3.
Flp
1,21 Dla mnie bowiem żyć - to Chrystus, a umrzeć - to zysk.
4.
Flp
2,6-7 On, istniejąc w postaci Bożej, nie
skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy
postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi.
5.
Flp
2,14 Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań,
6.
Flp
3,12 Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz
pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa
Jezusa.
7.
Flp
3,20 Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy
wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa
9.
Flp
4,13 Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia.
List do Kolosan
Kolosy to miasto koło
Laodycei. Kościół założony przez Epafrasa. Niebezpieczeństwo „pregonozy”. List
napisany w Rzymie (61-63) .
I część dogmatyczna 1-2- pierwszeństwo
Chrystusa
I część 3-4 moralna – moralność chrześcijańska
2.
Kol 1,15-
16 On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego
stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to,
co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy
Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
3.
Kol
3,17-18 On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie. I On jest
Głową Ciała - Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych,
aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim.
Pierwszy List do Tesaloniczan
To najstarszy dokument
pisarski Pawła i pierwsze pismo NT. Rok 50-51. Tesalonik leży przy „ gościńcu
rzymskim” – Via Egnatia. Paweł nauczał tam przez 2-3 miesiące.
Drugi List do Tesaloniczan
Problem Paruzji. Paweł przestrzega
przed „marzycielstwem”. Antychryst.
Pierwszy List do Tymoteusza
Jeden z trzech listów
pasterskich ( 1Tm, 2 Tm i Tt) – zbiór pouczeń dla duszpasterzy . (63-67).
Odrębność stylistyczno-terminologiczna. Troska o Kościół w Efezie.
Tymoteusz – młody biskup to przyjaciel Pawła.
1.
1 Tm
2, 3-4 Jest to bowiem rzecz dobra i miła w oczach Zbawiciela naszego,
Boga, który pragnie, by wszyscy ludzie
zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy.
2.
1 Tm
2,5 Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi,
człowiek, Chrystus Jezus,
3.
1 Tm
3,1 Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda
dobrego zadania.
4.
1 Tm
4,7 Odrzucaj natomiast światowe i
babskie baśnie! Sam zaś ćwicz się w pobożności! Bo ćwiczenie cielesne nie na wiele się
przyda; pobożność zaś przydatna jest do wszystkiego, mając zapewnienie życia
obecnego i tego, które ma nadejść.
5.
1 Tm
5,17 Prezbiterzy, którzy dobrze przewodniczą, niech będą uważani za godnych
podwójnej czci, najbardziej ci, którzy trudzą się głoszeniem słowa i
nauczaniem
6.
1 Tm
5,22 Na nikogo rąk pospiesznie nie
wkładaj ani nie bierz udziału w grzechach cudzych.
7.
1 Tm
6,8 Mając natomiast żywność i odzienie, i dach nad głową, bądźmy z tego
zadowoleni!
8.
1 Tm
6,11 Ty natomiast, o człowiecze Boży, uciekaj od tego rodzaju rzeczy, a
podążaj za sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością,
łagodnością!
9.
1 Tm
6,17 Bogatym na tym świecie nakazuj, by nie byli wyniośli, nie pokładali
nadziei w niepewności bogactwa, lecz w Bogu, który nam wszystkiego obficie
udziela do używania,
Drugi List do Tymoteusza
To ostatni list Pawła – zwany
jego testamentem. Napisany w więzieniu w Rzymie, około 67. Osamotniony i
opuszczony. Pismo natchnione i pouczenia dla Tymoteusza.
1.
2
Tm 1,6 Z tej właśnie przyczyny przypominam ci, abyś rozpalił na nowo
charyzmat Boży, który jest w tobie przez nałożenie moich rąk
2.
2 Tm
2,23 Unikaj natomiast głupich i niedouczonych dociekań, wiedząc, że
rodzą one kłótnie.
3.
2 Tm
4,14 Aleksander, brązownik, wyrządził mi wiele zła: odda mu Pan według
jego uczynków
4.
2 Tm
3,16-17 Wszelkie Pismo od Boga natchnione
[jest] i pożyteczne do nauczania, do przekonywania, do poprawiania, do
kształcenia w sprawiedliwości - aby człowiek Boży był doskonały, przysposobiony
do każdego dobrego czynu.
5.
2 Tm
4,3 Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale
według własnych pożądań - ponieważ ich uszy świerzbią - będą sobie mnożyli
nauczycieli.
List do Tytusa
Tytus był na soborze
jerozolimskim. Paweł zostawił go na Krecie jako swojego zastępcę.
1.
Tt 1,7-9
Biskup bowiem winien być, jako
włodarz Boży, człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do
gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, lecz
gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym,
przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł
udzielać upomnień i przekonywać opornych.
2.
Tt 3,9-10
„Unikaj natomiast głupich dociekań,
rodowodów, sporów i kłótni o Prawo [Mojżeszowe]! Są bowiem bezużyteczne i
puste. Sekciarza po jednym lub po drugim upomnieniu wystrzegaj się”.
List do Filemona
Jedno z najkrótszych pism NT.
Ma 25 wersetów. Filemon z Kolosy.
Niewolnik Onezym „F” – fugitivus .
1.
Flm
w.10 „proszę cię za moim dzieckiem - za tym, którego zrodziłem w
kajdanach, za Onezymem.
2.
Flm w.
17-18 Jeśli więc się poczuwasz do
łączności ze mną, przyjmij go jak mnie! Jeśli zaś wyrządził ci jaką
szkodę lub winien cokolwiek, policz to na mój rachunek!
List do Hebrajczyków
Wątpliwość autorstwa. Autorem
prawdopodobnie jest uczeń Pawła. Nie ma wątpliwości co do natchnionego
charakteru. List skierowany do chrześcijan pochodzenia żydowskiego
(jerozolimscy). Napisany około 67. Idéia typu i antytypu. Wyższość Nowego Przymierza.
1.
Hbr
1,1-2 Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców
przez proroków, 2 a w tych ostatecznych dniach1 przemówił do nas przez Syna.
Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył
wszechświat
2.
Hbr 4,12
Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz
obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca
3.
Hbr
5,1 Każdy bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w
sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy
4.
Hbr
5,12 Gdy bowiem ze względu na czas powinniście być nauczycielami, sami
potrzebujecie kogoś, kto by was pouczył o pierwszych prawdach słów Bożych, i mleka
wam potrzeba, a nie stałego pokarmu.
5.
Hbr
7,3 Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, nie ma ani początku dni, ani też
końca życia, upodobniony zaś do Syna Bożego, pozostaje kapłanem na zawsze.
6.
Hbr
7,26 Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego,
nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa,
7.
Hbr
10,11Wprawdzie każdy kapłan staje codziennie do wykonywania swej służby,
wiele razy te same składając ofiary, które żadną miarą nie mogą zgładzić
grzechów
8.
Hbr
11,6 Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc
poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy
9.
Hbr
12,2 Patrzmy na Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala.
On to zamiast radości, którą Mu obiecywano, przecierpiał krzyż, nie bacząc na
[jego] hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
10.
Hbr
13,8 Jezus Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki.
List świętego Jakuba
Pierwszy z „listów
powszechnych” . Jakub Apostoł, biskup Jerozolimy. Pouczenia na różne tematy
moralne. Charakter praktyczny - „wytrwać
w prawdzie”.
1.
Jk 1.6
6 Niech zaś prosi z wiarą, a nie wątpi o niczym! Kto bowiem żywi wątpliwości,
podobny jest do fali morskiej wzbudzonej wiatrem i miotanej to tu, to tam.
2.
Jk
1,13 Kto doznaje pokusy, niech nie mówi, że Bóg go kusi. Bóg bowiem ani nie
podlega pokusie ku złemu, ani też nikogo nie kusi.
3.
Jk
1,19 Wiedzcie, bracia moi umiłowani: każdy człowiek winien być chętny do
słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu
4.
Jk
1,23 Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go,
podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie.
5.
Jk
1,25 Rekolekcje Kto zaś pilnie rozważa doskonałe
Prawo, Prawo wolności, i wytrwa w nim, ten nie jest słuchaczem skłonnym do
zapominania, ale wykonawcą dzieła; wypełniając je, otrzyma
błogosławieństwo.
6.
Jk 1,
27 Religijność czysta i bez skazy wobec Boga i Ojca wyraża się w opiece
nad sierotami i wdowami w ich utrapieniach i w zachowaniu siebie samego
nieskalanym od wpływów świata
7.
Jk
2,17 Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest
sama w sobie.
8.
Jk
3,10 Z tych samych ust wychodzi błogosławieństwo i przekleństwo. Tak być
nie może, bracia moi!
9.
Jk 4,3
Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się
jedynie o zaspokojenie swych żądz.
10.
Jk
4,15 Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, i będziemy
żyli, zrobimy to lub owo».
11.
Jk 5,14
Choruje ktoś wśród was? Niech
sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w
imię Pana.
Pierwszy List świętego Piotra
Chrześcijanie z Azji
Mniejszej zapytali Pawła…ale on już nie żył, więc Piotr z Rzymu (63-64)
odpowiada. Piotr nie daje dowodów dogmatycznych, ale „upomina i stwierdza”.
Mówi o nadziei. Napomnienia do poszczególnych stanów. Być może ze 1P jest jakaś
homilia.
1.
1P 1,6
Dlatego radujcie się, choć teraz musicie doznać trochę smutku z powodu
różnorodnych doświadczeń.
2.
1P
2,17 Wszystkich szanujcie, braci miłujcie, Boga się bójcie, czcijcie
króla!
3.
1P
3,15 Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze
gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej
nadziei, która w was jest.
4.
1P 5,8
Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik
wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć.
Drugi List świętego Piotra
Napisany w 64 lub 67, tuż
przed śmiercią. Pisany do tych samych co 1P. Paruzja i niebezpieczeństwo heretyków.
Cytuje prawie cały list Judy. Redaktorem
może być jakiś uczeń Piotra.
1.
2P 1,5
Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę,
do cnoty poznanie.
Pierwszy List świętego Jana
To pismo nie ma formy „listu”
– bo brak adresata, autora i pozdrowień. Jednak jest to list okólny. Tematyka
podobna do Czwartej Ewangelii. Jan żył e Efezie.
1.
1J 1,8
Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma
w nas prawdy.
2.
1J 2,4
Kto mówi: "Znam Go", a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest
kłamcą i nie ma w nim prawdy.
3.
1J 3,1
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi
Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie
poznał Jego.
4.
1J
3,18 Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą
5.
1J
4,20 Jeśliby ktoś mówił: «Miłuję Boga», a brata swego nienawidził, jest kłamcą,
albowiem kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga,
którego nie widzi.
6.
1J
5,12 Ten, kto ma Syna, ma życie, a kto nie ma Syna Bożego, nie ma też i
życia.
Drugi list Świętego Jana
Ma tylko 13 wersetów.
1.
2J w.9 Każdy, kto wybiega zbytnio naprzód, a nie
trwa w nauce [Chrystusa], ten nie ma Boga. Kto trwa w nauce [Chrystusa], ten
ma i Ojca, i Syna.
2.
2J
w.10 Jeśli ktoś przychodzi do was i tej nauki nie przynosi, nie przyjmujcie
go do domu i nie pozdrawiajcie go,
3.
2J
w.12 Wiele mógłbym wam napisać, ale nie
chciałem użyć karty i atramentu. Lecz mam nadzieję, że do was przybędę i
osobiście z wami porozmawiam,
Trzeci List świętego Jana
Ma 15 wersetów.
1.
3J
w.13 Wiele mógłbym ci napisać, ale nie chcę użyć atramentu i pióra
List świętego Judy
Styl twardy i surowy. Adresaci,
do których pisał święty Jakub. 25 wersetów.
1.
w. 16 Ci
zawsze narzekają i są niezadowoleni ze swego losu, [choć] postępują
według swoich żądz. Usta ich głoszą słowa wyniosłe i dla korzyści mają wzgląd
na osoby.
Apokalipsa świętego Jana
Objawienie. Najbardziej
tajemnicza księga NT. Ma najwięcej cytatów ze ST. Adresatami byli chrześcijanie
z Azji Mniejszej; ataki ze strony Synagogi i ze strony cesarstwa rzymskiego.
Styl literacko-apokaliptyczno-prorocki. (Zobacz Daniel). Autor w imieniu Bożym
poucza o przyszłości, grozi upomina i pociesza. Historia ludzkości i Kościoła .
Fakty i osoby są typami=powtarzającymi
się w dziejach. Ostateczny tryumf Chrystusa.
„Księga życia” i „książeczka
życia”
42 miesiące –
666 – 1260 dni -
Efez
|
Smyrna
|
Pergamon
|
Tiatyra
|
Sardes
|
Filadelfia
|
Laodyceia
|
Wizje
prorocze - Zwierzęta
|
|||
Lew
|
Wół
|
Człowiek
|
Orzeł
|
Grad
i ogień
|
Płonąca
góra
|
Morze
krwi
|
Słońce,
księżyc i gwiazdy
|
Gwiazda
- szarańcz
|
Głos
z czterech rogów - konie
|
głosy
|
Biały
koń
|
Koń
barwy ognia
|
Czarny
koń
|
głos
|
Dusze
zabitych
|
Trzęsienie
ziemi
|
Siedem
aniołów
|
Siedem
plag – Siedem aniołów i czasze ze złota
|
||||||
Na ziemie
|
Na morze
|
Źródła i rzeki
|
Słońce
|
Tron Bestii
|
Rzeka Eufrat
|
Powietrze
|
1.
Ap 1,11
«Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu,
Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardów, Filadelfii i Laodycei»
2.
Ap 2,5
Pamiętaj więc, skąd spadłeś, i nawróć się, i pierwsze czyny podejmij!
Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie i ruszę świecznik twój z jego miejsca, jeśli
się nie nawrócisz.
3.
Ap
2,17 Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy dam
manny ukrytej i dam mu biały kamyk, a na kamyku wypisane imię nowe,
którego nikt nie zna oprócz tego, kto [je] otrzymuje.
4.
Ap 3,16
A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z
mych ust.
5.
Ap 3,20
Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi
otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną.
6.
Ap 4,6
Przed tronem - niby szklane morze podobne do kryształu, a w środku tronu i
dokoła tronu cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu.
7.
Ap 5,9
I taką nową pieśń śpiewają: «Godzien jesteś wziąć księgę i jej pieczęcie
otworzyć, bo zostałeś zabity i nabyłeś Bogu krwią twoją [ludzi] z każdego
pokolenia, języka, ludu i narodu,
8.
Ap 7,4
I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące
opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izrael.
9.
Ap 10,9
Poszedłem więc do anioła, mówiąc mu, by dał mi książeczkę. I rzecze mi:
«Weź i połknij ją, a napełni wnętrzności twe goryczą, lecz w ustach twych
będzie słodka jak miód»
10.
Ap 12,1
(Niewiasta na rysy: a) indywidualne; b) zbiorowe; c) mieszane. Potem wielki
znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej
stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
11.
Ap 12,6
A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga, aby
ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni
12.
Ap
12,15 A Wąż za Niewiastą wypuścił z gardzieli wodę jak rzekę, żeby ją
rzeka uniosła.
13.
Ap 13,1
I ujrzałem Bestię wychodzącą z morza, mającą dziesięć rogów i siedem
głów, a na rogach jej dziesięć diademów, a na jej głowach imiona bluźniercze
14.
Ap 13,5
A dano jej usta mówiące wielkie rzeczy i bluźnierstwa, i dano jej możność
przetrwania czterdziestu dwu miesięcy
15.
Ap 13,11
Potem ujrzałem inną Bestię,
wychodzącą z ziemi: miała dwa rogi podobne do rogów Baranka, a mówiła jak Smok.
16.
Ap 13,18
(666) Tu jest [potrzebna] mądrość. Kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy:
liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć.
17.
Ap 14,15
I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na
obłoku: «Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać
żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!»
18.
Ap 17,3
I zaniósł mnie w stanie zachwycenia na pustynię. I ujrzałem Niewiastę
siedzącą na Bestii szkarłatnej, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem
głów i dziesięć rogów.
19. Ap 19,1 Potem usłyszałem jak gdyby głos
donośny wielkiego tłumu w niebie - mówiących: «Alleluja! Zbawienie i chwała,
i moc u Boga naszego,
20.
Ap 19,
9 I mówi mi: «Napisz: Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę Godów
Baranka!» I mówi mi: «Te prawdziwe słowa są Boże».
21.
Ap 19,16
A na szacie i na biodrze swym ma
wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW.
22. Ap 20,2 I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym
jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc
lat
23.
Ap 20,12
I ujrzałem umarłych - wielkich i małych - stojących przed tronem, a otwarto
księgi. I inną księgę otwarto, która jest księgą życia. I osądzono
zmarłych z tego, co w księgach zapisano, według ich czynów.
24.
Ap 21,1
I ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia
przeminęły, i morza już nie ma.
25.
Ap 21,6
I rzekł mi: «Stało się. Jam Alfa i Omega, Początek i Koniec. Ja
pragnącemu dam darmo pić ze źródła wody życia.
26. Ap 21,22 A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego
świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek.
27. Ap 22,5 I [odtąd] już nocy nie będzie. A
nie potrzeba im światła lampy i światła słońca, bo Pan Bóg będzie świecił
nad nimi i będą królować na wieki wieków.
28.
Ap
22,13 Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec.
29.
Ap 22,20
Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź,
Panie Jezu!
30.
Ap
22,21- Błogosławieństwo. Łaska
Pana Jezusa ze wszystkimi!
Dane ogólne: Biblia zawiera
1189 rozdziałów, 34456 wersetów (Biblia Tysiąclecia) i ponad milion słów.
Centrum Biblii to Ps 118,8. – „Lepiej się uciec do Pana, niż pokładać
ufność w człowieku”. Zwrot „nie
lękaj się” pojawia się w Piśmie Świętym 365 razy. Aby przeczytać całą
Biblia na glos potrzeba około 100 godzin. Ja przeczytałem w ciągu 5- 6 tygodni;
podczas pandemii Korona Wirus – Covid – 19.
1. Iz 24,6 COVID-9 Dlatego
ziemię pochłania przekleństwo, a jej mieszkańcy odpokutowują; dlatego się
przerzedzają mieszkańcy ziemi i mało ludzi zostało.
2. Iz 26,20 COVID-9 Idź, mój ludu,
wejdź do swoich komnat i zamknij drzwi za sobą! Skryj się na małą chwilę, aż
gniew przeminie.
Salvador, marzec i kwiecień
2020.
„I został strącony wielki
Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący
całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego
aniołowie” (Ap 12,9);
„Albowiem Dziecię nam się
narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go
imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju
(Is 9,5). Tysiąclecia
1.
|
WUJEK.1923
|
Albowiem maluczki narodził się nam, i syn jest nam dany, i stało się
panowanie na ramieniu jego, i nazowią imie jego: Przedziwny, radny, Bóg
mocny, ojciec przyszłego wieku, książę pokoju.
|
2.
|
GDAŃSKA.1881
|
Albowiem dziecię narodziło się nam, a syn dany jest nam; i będzie
panowanie na ramieniu jego, a nazwią imię jego: Dziwny, Radny, Bóg mocny,
Ojciec wieczności, Książę pokoju;
|
3.
|
GDAŃSKA.2017
|
Dziecko bowiem narodziło się nam, syn został nam dany. Na jego ramieniu
spocznie władza, a nazwą go imieniem: Cudowny, Doradca, Bóg Mocny, Ojciec
Wieczności, Książę Pokoju;
|
4.
|
CYLKOW
|
Bo dziecię narodziło się nam, chłopię daném nam zostało, a złożoną jest
władza na ramieniu jego, i nazwą imię jego: Znamienitym radcą, boskim
bohaterem, patryarchą wiecznym, księciem pokoju.
|
5.
|
TYSIĄCL.WYD5
|
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach
spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.
|
6.
|
BRYTYJKA
|
Albowiem dziecię narodziło się nam, syn jest nam dany i spocznie władza
na jego ramieniu, i nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny,
Książę Pokoju.
|
7.
|
POZNAŃSKA
|
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany. Na Jego barkach
władza spoczywa. I nazwane będzie imieniem: Cudowny Doradca, Bóg mocny,
Ojciec wieczności, Książę pokoju -
|
8.
|
WARSZ.PRASKA
|
Narodziło się nam bowiem dziecię, syn został nam dany. Na jego barkach
królewska władza i oto Jego imiona: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec
Odwieczny, Książe Pokoju.
|
9.
|
ŚLĄSKIE.TOW.BIB.
|
Bowiem narodziło się nam dziecię, został nam dany syn, a na jego ramieniu
została złożona władza. I nazwą jego imię: Znamienity Doradca, Bóg Bohater,
Wieczny Ojciec, Książę Pokoju.
|
10.
|
EIB.BIBLIA.2016.LIT
|
Oto narodziło się Dziecko! Syn został nam dany! Władza spocznie na Jego ramieniu!
Nazwą Go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju!
|
Komentarze
Prześlij komentarz
Nieustanne potrzeby??? Nieustająca Pomoc!!!
Witamy u Mamy!!!